Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Rafał" i „Laura 70" to dwa częściowo zabarwione rysunki wykonane czarnym tuszem na papierze. Barbara Gawdzik-Brzozowska podejmuje w nich temat człowieka. Był on, obok tajemniczego świata zwierząt, najbardziej znamienne dla całej jej twórczości. Tytuły rysunków to imiona, które autorka nadawała przedstawionym postaciom, ich brzmienie było niejednokrotnie bardzo ekscentryczne. Artystka portretowała najczęściej kobiety, choć wśród jej prac nie brakuje także postaci męskich, czego przykład stanowi rysunek Rafał. Ukazywała człowieka w sposób groteskowy, karykaturalny i ironiczny, a posługując się deformacjami demaskowała pewne uniwersalne cechy i słabości właściwe wszystkim ludziom. Jej rysunki to nie tylko wizerunki postaci, ale przede wszystkim portret ludzkich typów i charakterów. Uprawiając sztukę figuratywną Gawdzik-Brzozowska często sięgała po metaforę, za której pomocą przedstawiała rzeczywistość w krzywym zwierciadle. W jej pracach, jak w życiu, ironia i farsa mieszają się ze smutkiem, dramatem i melancholią. Symboliczny charakter mają też stroje, akcesoria i rekwizyty, w które artystka ubiera lub zaopatruje swoich bohaterów. W przypadku postaci kobiecych są to często rozbudowane, przytłaczające kreacje wzorowane na sukniach hiszpańskich infantek, a czasem, jak w przypadku pracy „Laura 70", jedynie niewielki, lecz wymowny akcent. Kobieta ukazana na rysunku jest przewiązana w pasie sznurkiem z dzwoneczkami brutalnie wpijającym się czy wręcz wrastającym w jej ciało. Szczególną uwagę artystka poświęcała włosom, które często są upięte w wymyślny sposób lub rozpuszczone. Przy ich rysowaniu posługiwała się delikatnym szrafowaniem nadającym kompozycji lekkości. Gawdzik-Brzozowska budowała swoje kompozycje bardzo prostymi i oszczędnymi środkami, posługując się niemal wyłącznie niezwykle delikatną, precyzyjną i wyrafinowaną kreską. Czasami, tak jak w omawianych pracach, wzbogacała rysunki o subtelną plamę koloru akcentując za jej pomocą jeden z elementów.