Artur Żmijewski
Na spacer
| Datowanie: | 2001 |
| Technika: | film barwny z dźwiękiem, zapis cyfrowy |
| Materiały: | film, zapis cyfrowy |
| Rozmiar: | czas trwania 9 min 21 s min |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/V/32 |
| Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
Do udziału w filmie artysta zaprosił osoby sparaliżowane w wyniku uszkodzenia rdzenia kręgowego lub przewlekłej choroby. Zestawił bezwład ciał pacjenta z motoryczną sprawnością terapeuty. U obu przymusowy spacer wiąże się z cierpieniem.
Fizyczna ułomność nie musi oznaczać wyroku skazującego na unieruchomienie, izolację, pozostawienie sobie – co może przekształcać fizyczny uraz w równie, jeśli nie bardziej, bolesną traumę psychiczną. Dlatego jednak, że zazwyczaj tak się zdarza, Artur Żmijewski rozważa możliwość innego doświadczenia.
Zainscenizowane przez niego okoliczności stwarzają sytuację, w której niepełnosprawne osoby odzyskują pełną sprawność dzięki pomocy ludzi. To dzięki takiej pomocy odzyskują możliwość poruszania się – wyjścia na tytułowy spacer, mogą doświadczyć bliskości i stać się równoprawnymi uczestnikami codzienności.
W działaniach Artura Żmijewskiego wideo staje się bardzo paradoksalnym medium. Z jednej strony traktowane jest jako środek neutralnego zapisu sytuacji, zgodnego z tradycyjną strategią i poetyką wideo naturalnego, z drugiej jednak strony rejestrowane zdarzenia są całkowicie inscenizowane lub w dużym stopniu reżyserowane. Ta wbudowana w dzieło sprzeczność służy artyście do osiągania tego, co niemal niemożliwe, a mianowicie przekształcenia wideo w środek wywoływania empatii.
Jarosław Lubiak (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [451]).
