Łukasz Korolkiewicz
Kurtyna ciemności
Datowanie: | 1983 |
Technika: | malarstwo olejne |
Materiały: | farby olejne, płótno |
Rozmiar: | wys. 136 cm, szer. 190 cm |
Sposób nabycia: | zakup |
Data nabycia: | 03.04.1989 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/M/1819 |
Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu
Informacje o artyście:
- Łukasz Korolkiewicz urodził się w 1948 r., jest malarzem.
- Maluje ogrody, wnętrza wypełnione roślinami, zaniedbane podwórka,czasem swój wizerunek.
- Od 1975 roku korzysta z fotografii. Obserwuje i fotografuje wykadrowany fragment. Wyświetla zdjęcie na płótno.
- Twórczość Łukasza Korolkiewicza jest określana jako fotorealizm i realizm magiczny.
Opis dzieła:
- Obraz przedstawia samego artystę - Łukasza Korolkiewicza.
- Widzimy go z boku. Siedzi na ogrodowym, wiklinowym fotelu. Opiera się o poduszeczki: żółtą i niebieską. Ma czarną brodę i okulary. Jest zamyślony. Jedną ręką podpiera głowę. Drugą rękę opiera na oparciu fotela. Światło pada na białe spodnie i na ręce artysty.
- Na drugim planie widać roślinność.
- Roślinność jest tak gęsta, że w ogrodzie jest ciemno. Nie zobaczymy tajemniczego ogrodu. Artysta zasłania swój ogród kurtyną ciemności.
- Łukasz Korolkiewicz namalował swój szczególny autoportret.
Ciekawostki:
Bardzo podobne wizerunki samego siebie malował Jacek Malczewski (1854-1929).
Autorka skryptu: Małgorzata Wiktorko
Obraz Kurtyna ciemności zbudowany jest na kontraście pierwszego i drugiego planu: rozświetlona roślinność polany graniczy z ciemną otchłanią lasu. Światło podkreśla różnicę między dwoma przestrzeniami, polana jest naturalna, spokojna, bezpieczna, ciemne tło natomiast kryje w sobie tajemnicę i niepewność. Postać, siedząca w centrum przedstawienia, znajduje się na granicy tych dwóch przestrzeni. Prace Korolkiewicza lokują się między poetyką malarstwa symbolizmu, nadrealizmem, hiperrealizmem a fotograficznym spojrzeniem. Trudno powiedzieć, czy w twórczości Korolkiewicza większą rolę gra fotorealistyczne odwzorowanie rzeczywistości, czy może efekt onirycznej wizji, nieprzewidywalnego świata wyobraźni.
Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 568).