Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Ta wczesna praca ukazuje studium głowy o nieprecyzyjnie oddanych rysach, zgodne z postulatami formistycznymi, wedle których najważniejszym środkami wyrazu są linie i plamy barwne, nie zaś podobieństwo. Widać tutaj wpływy ekspresjonizmu – w gwałtowności rysunku i niepokojącej, tajemniczej atmosferze pracy. W dojrzałych pracach Witkacy będzie z niezrównaną przenikliwością psychologiczną oddawał rysy portretowanych. Forma zaś, w porównaniu do tej pracy, stanie się bardziej skomplikowana i rozczłonkowana. Inne charakterystyczne cechy dojrzałego stylu portretów artysty można wiązać ze spuścizną Młodej Polski – wyrazista kreska i werystyczne ukazanie fizjonomii nawiązują do pasteli Stanisława Wyspiańskiego, wyraziste kontrasty żywych barw – do twórczości Jacka Malczewskiego. Tak właśnie będą rysowane pastelami portrety po 1924 r., kiedy to, po powstaniu „Firmy Portretowej S. I. Witkiewicz", stały się one jedyną formą działalności Witkacego w dziedzinie sztuk plastycznych.

Anna Nawrot (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 338).