Stefan Krygier
Przestrzeń IV
| Datowanie: | 1966 |
| Technika: | technika własna |
| Rozmiar: | wys. 88 cm, szer. 190 cm |
| Sposób nabycia: | przekaz |
| Data nabycia: | 12.1966 |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/M/468 |
| Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
„Przestrzeń IV" to kompozycja abstrakcja wykonana z licznych drobnych metalowych blaszek przypominających łuk-półksiężyc o zmiennej wielkości osadzonych ciasno obok siebie na polerowanej płycie aluminiowej. Praca stanowi kontynuację poszukiwań Stefana Krygiera w obrębie przestrzenności i wyraz jego fascynacji sztuką starożytnego Egiptu. Na przełomie lat 50. i 60. artysta zaczął tworzyć zrytmizowane kompozycje złożone z drobnych powtarzalnych kształtów. Były to przede wszystkim realizacje malarskie, ale także grafika czy płaskorzeźby w drewnie. Motywy, które się w nich pojawiały to najczęściej znaki hieroglificzne, ideogramy czy formy zaczerpnięte ze sztuki Egiptu. W realizacjach tych artysta podejmował namysł nad wykorzystaniem form pochodzących ze starożytności we współczesnym malarstwie. Szczególnie często stosowanym przez niego kształtem był półokrągły znak-ideogram przywodzący na myśl kształt grobowych nisz. Pojawia się on także w omawianej pracy, która powstała po powrocie Krygiera z podróży do Egiptu. Artysta odbył ją w 1965 roku, by - jak sam mówił - skonfrontować swoje wyobrażenia na temat sztuki z rzeczywistością. Po powrocie stworzył cykl obrazów i płaskorzeźb inspirowanych wrażeniami z Doliny Królów w Luksorze. Pisał o nich: „Obrazy z mocno modelowaną fakturą zwielokrotnionych elementów w sferze światła i mroku. Koncepcja ta jest kontynuowana w kompozycjach z metalu np. polerowana płyta aluminiowa pokryta dużą ilością zmiennych w wielkości elementów pozwala konstruować plany przestrzenne – emanować przestrzeń“ (S.Krygier [szkic autobiograficzny], w: B. Kowalska, „Twórcy – Postawy. Artyści mojej galerii", Kraków 1981).
Twórczość Krygiera rozwijała się w znacznym stopniu pod wpływem Władysława Strzemińskiego, na którego zajęcia uczęszczał podczas studiów w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych), a następnie był jego bliskim współpracownikiem. Podobnie jak autor „Teorii widzenia", w swoich pracach artysta poszukiwał własnej koncepcji sztuki poprzez analizę historii sztuki i zagadnień percepcji dzieł historycznych.
Dorota Stolarska-Kultys
