Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Rysunek sepią" to praca wykonana czarnym tuszem na białym papierze, wpisująca się w konsekwentnie uprawiany przez Janusza Orbitowskiego nurt abstrakcji geometrycznej. Na kompozycję składają się układy drobnych, bardzo delikatnych, a zarazem precyzyjnych i uporządkowanych pod względem rytmicznym, kresek. Ich układy raz są zagęszczone, a innym razem rozluźnione, jak gdyby ich ruch był przyspieszony lub zwolniony. Artysta buduje kompozycję na zasadzie negatywu, podkreślając jednoczesną przeciwstawność i komplementarność jej elementów przez użycie barw uznawanych za biegunowe: czerni i bieli. Czarne kreski tworzą na białym tle nieregularne, efemeryczne formy budzące skojarzenia ze światem roślin i jego misternymi strukturami. „Rysunek sepią" przypomina porozcinane wzdłuż łykowate łodygi kwiatów, które możemy oglądać pod mikroskopem. Wrażenie to potęgują jeszcze umieszczone w kilku miejscach okręgi przypominające szkła powiększające, dzięki którym znacznie lepiej możemy przyjrzeć się splątanym fragmentom niesamowitych nietrwałych struktur.

W przeciwieństwie do chłodnych, intelektualnych kompozycji reliefowych Orbitowskiego, które również znajdują się w zbiorach muzeum, rysunki na papierze charakteryzuje ulotność i poetyckość. Czuć w nich zachwyt nad naturą i refleksję nad jej ładem oraz logiką. Mimo organicznego charakteru kompozycji i niemalże bezpośrednich nawiązań do świata przyrody rysunki wpisują się w nurt abstrakcji geometrycznej. Rządzi nimi matematyczna równowaga i porządek, dające poczucie wyciszenia. Inspiracje czerpane z przyrody wprowadzają zaś do nich pewną ruchliwość, zmienność i właściwą jej żywotność.

Praca została zakupiona do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.