Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grafika zastępcza dla video
Grafika zastępcza dla video
Bez tytułu

Janusz Leśniak

Bez tytułu

Udostępnij:
Datowanie: 1991
Technika: fotografia czarno-biała
Rozmiar:wys. 20,4 cm, szer. 18 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia: 28.01.1998
Numer inwentarzowy:MS/SN/F/2719
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Fotografie należą do najbardziej rozpoznawalnej w twórczości Janusza Leśniaka grupy prac, zwanych „leśniakami”, stanowiących zapis obecności cienia uchwyconego w momencie fotografowania. Od drugiej połowy lat 80. artysta jest konsekwentnie skupiony tylko i wyłącznie na tym temacie. Prezentowany zbiór to prace wykonane w czerni i bieli, Leśniak sięga jednak również po kolor, a obszerna reprezentacja wykonanych przez niego fotografii barwnych również znajduje się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi.



Prace cechuje wyjątkowe wyrafinowanie pod względem estetycznym, harmonia i oszczędna forma. Autor komponuje rzeczywistość z subtelnych kształtów, plam światła i cienia, wyciszającej pustki. Z jednej strony analizuje estetyczne właściwości fotografii, z drugiej wchodzi w bardziej filozoficzne rozważania dotyczące kondycji ludzkiej, relacji człowieka z przyrodą i życia. Obrazy przesycone są subiektywizmem, stanowią bezpośrednią, poetycką rejestrację rzeczywistości, w którą autor z uwagą się wsłuchuje. To wizualizacja świata jego myśli i emocji, fotografia, która umożliwia, jak sam mówił, dotarcie do własnego „krajobrazu wewnętrznego”. Mimo że obecność cienia-autora mogłaby to sugerować, Leśniak nie zawłaszcza przestrzeni, ale ją przeżywa. To zapis wspomnień, marzeń, przeżyć, zapachów i dźwięków. Zarys sylwetki autora zaświadcza o jego obecności, jednak nie jest to autoprezentacja znana z autoportretów, a jedynie nieoczywisty ślad lokujący się na pograniczu tego, co realne i nierealne, trwałe i ulotne. Jego obecność wchodzi w relację z fotografowaną rzeczywistością i nadaje jej nowy sens.


Dorota Stolarska-Kultys

Janusz Leśniak

Fotograf i twórca animacji filmowych. Urodzony w Krakowie. W 1967 zaczął pracować jako asystent, a następnie jako operator filmowy w TVP Kraków (do 1969), gdzie zajmował się głównie reportażem. Współpracował m.in. z Maciejem Szumowskim przy cyklu Polska zza 7 miedzy. Jest autorem pierwszego reportażu filmowego z autentycznej akcji GOPR w Tatrach. Brał udział w kilkumiesięcznej wyprawie naukowej do Afryki. W 1977 roku otrzymał dyplom Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 70. interesował się przede wszystkim reportażem fotograficznym oraz realizował portrety i akty eksperymentując z deformacją optyczną. Na przełomie lat 70....