Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Przedstawione prace to seria kompozycji rysowanych ołówkiem na kartonie, w których artysta zawarł to, co szczególnie interesowało go w okresie twórczości przypadającym na połowę lat 60. Podejmuje w nich, dobrze znane z jego obrazów, wątki przestrzeni, ruchu, światła, a przede wszystkim zagadnienie linii. Gierowski bada ich wzajemne relacje, powstające napięcia i ruch. Linia pojawia się w pracach w formie prostej, zagiętej półkoliście, zygzakowatej, pojedynczo i w wiązkach o różnorodnym zagęszczeniu. Jej natężenie służy autorowi do budowania kompozycji zróżnicowanych walorowo, dynamicznych i o niejednorodnej strukturze. Tym, co szczególnie interesuje go w linii, a co zostało zawarte w omawianych pracach, jest jej niejednoznaczność – pewnego rodzaju zawieszenie między wykresem fizycznym, a nieskończonością o charakterze metafizycznym. Z jednej strony niesie za sobą spokój, a z drugiej emocje, narusza stabilną przestrzeń albo ją uspokaja, jest ucieczką i zarazem dążeniem, otarciem i zamknięciem.

W latach 60. Gierowskiego interesują zjawiska fizyczne i złudzenia wzrokowe, które stara się przenieść w obszar malarstwa. Czerpie z doświadczeń naukowych opisujących różnego rodzaju fenomeny niedostępne dla ludzkiego wzroku. W rysunkach posługując się linią, a w malarstwie także kolorem, ukazuje ślad punktu w ruchu, przenosi na papier lub płótno falę uderzeniową, wiązkę światła czy napięcia związane z działaniem pól elektromagnetycznych.

Mariusz Hermansdorfer, opisując twórczość Stefana Gierowskiego, zauważył, że w jego pracach „układy linearne tworzą rodzaj stelaża wspierającego kolorystyczną budowę” (M. Hermansdorfer, „Emocja i ład", 2004). Prezentowane rysunki dają nam możliwość wejrzenia w ten stelaż. Nie należy ich jednak postrzegać jako szkiców, to bowiem, jak podkreśla sam autor, prace w pełni autonomiczne. Wykonane na kartonie o dużym formacie (100 x 70 cm) stanowią wyraz potrzeby artysty, aby wypowiedzieć się w takiej właśnie formie, którą uważa za obraz myśli usytuowany najbliżej ludzkiej natury.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

Dorota Stolarska-Kultys