Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kompozycja  autorsko  tytułowana  i  datowana.  Pokazywana być może parokrotnie, przede wszystkim na „Wystawach Grupy  Plastyków  Nowoczesnych",  Warszawa  –  Łódź  1933. Wyrzucona   przez   niemieckich   okupantów w 1940 r. na wysypisko śmieci, została odnaleziona przez artystkę i w roku 1945 przekazana do zbiorów  muzealnych. Z powodu zniszczeń (zwłaszcza warstwy polichromii) poddana była konserwacji prawdopodobnie pod nadzorem autorki, w okresie przygotowań do otwarcia nowego gmachu Muzeum  w Łodzi  (1948). Skonstruowana  zgodnie z teoretyczną  wykładnią „Kompozycji  przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego" (Łódź 1931), w stosunku do poprzedzających, plastycznie znacznie  bardziej  skomplikowana, gdyż  zestawiona z kilkunastu płaszczyzn i barwnie malowana. Jej „strefa  rzeźbiarska”  to graniastosłup  o wymiarach  utrzymanych  w stosunku  8 :5, obowiązującym  też  dla  poszczególnych „kształtów  przestrzennych” i rytmizującym  cały  asymetryczny, otwarty  ze wszech stron na przestrzeń, układ. „Kształty przestrzenne” czworokątne w porządku horyzontalno–wertykalnym, pośrodku spięte płaszczyzną wygiętą w formę litery „U” o zróżnicowanej wysokości ramion. Dyspozycja kolorystyczna integralnie związana z każdym kształtem. Zastosowane barwy to trzy kolory podstawowe: żółty, czerwony, niebieski, dwa „niekolory”: biel, czerń i szarość – wynik konsekwentnego  unikania  gamy  barwnej,  mającej  właściwość tworzenia zjawiska jedności optycznej i tym samym wydzielania obiektu w przestrzeni. Wierna kopia tej „Kompozycji", wykonana w 1979 r. na zlecenie Muzeum  Sztuki,  w  kolekcji  Rijksmuseum  Kröller–Müller w Otterlo.

(Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 133)