Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Datowana hipotetycznie na podstawie analizy formalnej. Jest ostatnią z serii  6 „Kompozycji  przestrzennych" przekazanych bezpośrednio przez artystkę do łódzkiej kolekcji muzealnej. Nie odnotowana jednoznacznie w przebadanych źródłach międzywojennych. Identyfikowana przez J. Zagrodzkiego z „Kompozycją przestrzenną" widoczną na fotografii z „Wystawy Grupy Plastyków Nowoczesnych", Warszawa 1933, co budzi jednak wątpliwość. Jej materialne granice limituje „strefa” wydłużonego graniastosłupa, poddanego wewnętrznym rytmizowanym podziałom wg. skali wielkości 5 8, 3:5, 2:3 na graniastosłupy i sześciany, których boki stanowią „płaszczyzny rzutowe” poszczególnych „kształtów przestrzennych”, wzajemnie zestawionych pod kątem prostym i powiązanych płaszczyzną wygiętą w „S”. W stosunku do poprzednich, kompozycja ta charakteryzuje się zastosowaniem bardziej skomplikowanych proporcji podstawowych wymiarów liniowych. Polichromowana  analogicznie do „Kompozycji  przestrzennej (4)", tym razem generalnie zgodnie z zasadą jednobarwności obydwu powierzchni każdego kształtu.

(Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 134 )