Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Jego dzieła przekraczają prawdę wizualną, prawdę przekazywaną drogą zmysłów. Te dzieła są przede wszystkim świadectwem lirycznej, nierealistycznej wizji” – pisał, przy okazji paryskiej wystawy Grabowskiego, Waldemar George, francuski krytyk sztuki polskiego pochodzenia. Nie jest to portret dziewczyny. Właściwie postać ludzka niemal zanika w fakturze malarskiej. Dziewczyna pojawia się na płótnie niczym oniryczna wizja, rozmywające się wspomnienie, gdzie nieistotne cechy zanikają, a inne, jak profil twarzy czy skrzyżowane ręce, są wydobyte. Grabowski nie szuka inspiracji w czystej wizualności, a w wyobraźni i emocjach.

Karol Jóźwiak (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 198).