Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Podczas gdy sztuka abstrakcyjna w poszukiwaniu czystości staje się coraz bardziej naga i płaska, Hélion jest tym, któremu najlepiej powiodło się odnalezienie ścieżki powrotu do pełni natury w obszarze sztuki abstrakcyjnej” napisał w 1940 r. Meyer Schapiro, jeden z najbardziej wpływowych krytyków sztuki. Gdy w połowie lat 20. XX w. młody Jean Hélion zafascynował się malarstwem nowoczesnym, powszechnie mówiło się „le cubisme est mort” – kubizm umarł. Świat oczekiwał nowej, świeżej formuły sztuki awangardowej. Abstrakcja geometryczna z jednej strony kontynuuje poszukiwania kubizmu, sprowadzającego przedstawione na obrazie postacie i przedmioty do uproszczonych, kształtów geometrycznych, z drugiej radykalnie odcina się od dotychczasowej formuły malarstwa, nie przedstawiając już więcej rzeczywistości. Hélionowi udało się w obszarze tego nurtu sztuki stworzyć swój własny, wyróżniający się styl. W statyczne, geometryczne formy wprowadza ruch. Bazując wyłącznie na pionowych i poziomych liniach oraz prostych kolorach, tworzy dynamiczną kompozycję, wciągającą wzrok widza do wnętrza obrazu.

Karol Jóźwiak (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 214).