Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Tytuł sugeruje, że praca przedstawia kobietę, zamiast tego widzimy kompozycję abstrakcyjną, zbudowaną z prostych figur geometrycznych i barw podstawowych oraz z bieli i czerni. Dopiero, gdy wytężymy wzrok i uruchomimy wyobraźnię, możemy, z niemałym trudem, dostrzec tytułową siedzącą kobietę. W tej pracy obserwujemy kolejny etap w odchodzeniu od założeń grupy De Stijl, którą współtworzył Huszár w latach 1917–1923. Malarz rezygnuje z pionów i poziomów oraz kątów prostych, które były cechą charakterystyczną twórczości holenderskiej grupy. Stopniowo zmierza on w coraz bardziej indywidualnym kierunku. Wychodząc od doświadczeń czystej abstrakcji z kręgu De Stijl, stopniowo zbliża się do sztuki figuratywnej. Tym samym pojawia się główna cecha dojrzałej twórczości Huszára: artysta, bazując na prostych kształtach geometrycznych i czystych barwach, tworzył schematyczne, bardzo uproszczone przedstawienia figuratywne, korzystając ze środków sztuki abstrakcji geometrycznej, stworzył nowy, figuratywny styl.

Karol Jóźwiak (Cytat za „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 222).