Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Konstelacja" to przestrzenna wykonana z metalu rzeźba składająca się z trzech okręgów wspartych na sześciu „toczonych” stożkach. Stożki zostały rozmieszczone w taki sposób, że wyznaczają obszar trójkątów równobocznych. Mniejszy ustawiony został podstawą do widza, a większy wierzchołkiem. Można powiedzieć, że okręgi w pewnym sensie „lewitują” między stożkami. Trzymają się w wyznaczonych miejscach jedynie za sprawą własnego ciężaru i oporu materii. Unsworth, rezygnując z mocowań, bada interesujące go wątki grawitacji, równowagi i nieważkości. W pracy pojawia się również, ważne dla jego twórczości, zagadnienie napięcia. Da się je zaobserwować w punktach styku, w których stożki stawiają opór napierającym na nie okręgom. To miejsca pełne niepokoju, w których trwa ciągła walka i próba sił. Artysta eksplorował ten temat w wielu swoich wcześniejszych i późniejszych realizacjach rzeźbiarskich, m.in. w pracy „Oddalenie" (1980, kolekcja Muzeum Sztuki w Łodzi) czy w cyklu „Slate slab series" (1973). Najsilniej zainteresowanie to wybrzmiało jednak w serii performansów „Five secular settings for sculpture as ritual and burial piece" (1975), w których Unsworth, wykorzystując własne ciało, zderzał jego kruchość z naciskiem ciężkich obiektów.

Ken Unsworth, posługując się geometrią i minimalistyczną zredukowaną formą, odsyła odbiorcę do bardziej pogłębionych metafizycznych zagadnień. Rozwiązania zastosowane w „Konstelacji" skłaniają do refleksji na temat sił natury i funkcjonowania świata. Artysta nie zakłada z góry znaczenia swoich realizacji, pozostawiając pole do interpretacji odbiorcy. W swoich wypowiedziach podkreśla często, że rozumienie jego prac zależy od indywidualnych doświadczeń i wrażliwości widza.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

Dorota Stolarska-Kultys