Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Dokumentacja fotograficzna realizacji wideo, akcji fotograficznych i wypowiedzi artysty" to fotografie i wydruki naklejone na czarną planszę wykonaną ze sklejki. Dokumentacja była prezentowana między innymi podczas „Wystawy sztuki polskiej" odbywającej się w 1977 roku w Kolonii. Prawą stronę planszy zajmują zdjęcia stanowiące zapis realizacji z serii „Fotografia mechaniczna". Osiem z nich, umieszczonych najwyżej, ukazuje rezultat zrzucenia z 15-metrowej wieży wyciętych z kartonu cyfr na betonowy plac. Upadając, wyznaczyły one losowo osiem płaszczyzn do sfotografowania. Miejsca zostały „wybrane” mechanicznie przez upadające cyfry, tym samym z fotografii zostały wyrugowane emocje i jakakolwiek autorska motywacja. Obok zdjęć umieszczony został wizerunek wieży wraz z opisem akcji. Sześć innych fotografii, znajdujących się nieco niżej, ukazuje betonowe słupki wyznaczające miejsce ustawienia kamery rejestrującej obojętną przestrzeń podwórka. Obok – zdjęcie, na którym widać wszystkie słupki opatrzone krótkim opisem projektu. Na samym dole znalazła się „Ośmiopunktowa analiza widoków fotograficznych" –  rysunek okręgu zamykającego wybraną przez autora przestrzeń o promieniu 3,5 metra z wyznaczonymi ośmioma punktami widokowymi oznaczonymi literami od A do H oraz osiem fotografii. Rozpoczynając od punktu E (odwrotnie do ruchu wskazówek zegara), artysta przechodził z kamerą do następnego punktu, co powodowało zmianę widoków sytuacji punktu „0” znajdującego się w środku koła.

Po lewej stronie planszy, na górze, umieszczone zostały trzy fotografie z pracy „Przestrzeń pola fotograficznego" wraz z rysunkiem i opisem. Ukazują one trzy punkty widokowe A, B, C, z których rejestrowano obraz trzech punktów 1, 2, 3, zaznaczonych promieniami, w jednakowej odległości od środka koła. Niżej znajduje się kartka z wypowiedzią artysty dotyczącą „Bezjęzykowej koncepcji semiologicznej filmu", bazującej na doświadczeniach Warsztatu Formy Filmowej i postulującej na przykład oczyszczenie filmu z wszelkich struktur narracyjnych. Obok niej artysta umieścił po trzy kadry z realizacji wideo „Instrukcja" i „Ćwiczenie dramaturgiczne", a dalej także z „1 metr". Na samym dole wisi manifest Robakowskiego zatytułowany „Stan świadomości", a obok niego spis realizacji filmowych i wideo.

Wszystkie zaprezentowane na planszy prace pochodzą z okresu działalności Warsztatu Formy Filmowej (1970-1977), którego jednym z założycieli był Józef Robakowski, i podejmują badania nad tematem obiektywnej mechanicznej rejestracji, relacji filmu do rzeczywistości oraz fizjologii percepcji. Poruszają także zagadnienie przypadku i braku narracji.

Dorota Stolarska-Kultys