Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Przedmiot do kontemplacji" to obiekt przestrzenny – pionowa, stojąca prostokątna skrzynka wykonana z drewna pomalowanego na biało. Jej wnętrze zostało wypełnione poziomymi warstwami papieru pokrytego białą farbą. Są to w większości stare pożółkłe gazety. Nad nimi umieszczone zostały trzy celuloidowe walce przypominające zwoje z odręcznym pismem. Na skrzynce na samej górze leży ułożona ukośnie na drewnianym wsparciu jak na pulpicie otwarta książka w drewnianej okładce. Jej puste białe strony przybite zostały dużymi gwoździami. Andrzej Marian Bartczak jest autorem licznych tworzonych w najrozmaitszych technikach książek artystycznych. W swoich realizacjach na równi posługuje się środkami plastycznymi, jak i słowem, które w jego twórczości zajmuje miejsce szczególne. Pojawia się ono na różne sposoby, decydując często o sensie i znaczeniu dzieła. Bartczak wykorzystuje w swoich pracach bardzo różne materiały i techniki czerpiąc z doświadczeń dadaizmu, surrealizmu i konstruktywizmu, a także mniej odległego czasowo malarstwa materii czy taszyzmu. O tej różnorodności środków wyrazu mówił: „Przyglądam się zachowaniu różnych elementów, różnych przestrzeni, różnych znaczeń i sposobów warsztatowych w ich wzajemnym funkcjonowaniu”. Za ich pomocą w sposób pozawerbalny autor stara się przekazać odbiorcy swój własny obraz świata. Książka, która w omawianej pracy znajduje się najwyżej, jest dla Bartczaka przestrzenią „sacrum". Zwykle wypełniona tekstem, tym razem pozostała zupełnie pusta, stając się w pewnym sensie tytułowym „przedmiotem do kontemplacji”. Mimo, że jest symbolem wiedzy i mądrości - nie daje żadnych odpowiedzi. Jest tajemnicza, w jakimś stopniu niedostępna albo otwarta jedynie na tych, którzy będą potrafili tę pustkę odczytać i odnaleźć w niej zapis myśli oraz zdarzeń pozostawiony przez autora. Artysta zdaje się zwracać do wrażliwości i wyobraźni odbiorcy, a białe strony stają się przestrzenią spotkania. Być może kluczem do ich zrozumienia jest tekst zamieszczony na zwojach ukrytych w skrzynce.

Dorota Stolarska-Kultys