Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Cykl „Wambierzyce" to siedem prac z większej serii grafik wykonanych metodą cynkografii. Dzięki zastosowanej technice autorowi udało się uzyskać jasną, ostrą, momentami wręcz agresywną, kreskę budującą formy silnie kontrastujące z ciemnym tłem. Kompozycje cechuje szczególna precyzja i dyscyplina formalna. Tytuł nawiązuje do miasta na Dolnym Śląsku, w którym narodził się pomysł na jego realizację i powstały pierwsze szkice. Reliefy z prezentowanej serii siedmiu zostały wykonane w drukarni Pracowni Graficzno-Eksperymentalnej w Łodzi. Powstały wówczas dwie serie: jedna na półprzezroczystym, bardzo cienkim papierze ryżowym, a druga na ciężkim kartonie „Felix Schoeller Turm". Jan Kubasiewicz był w tym czasie związany z Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego). Po studiach rozpoczął pracę w macierzystej uczelni na stanowisku asystenta w Katedrze Grafiki Projektowej w pracowni Projektowania Typografii prof. Krzysztofa Lenka, którego pionierskie i innowacyjne podejście do grafiki projektowej wywarło niewątpliwy wpływ na młodego wówczas artystę. Cenną lekcją projektowania graficznego, jak sam twierdzi, były też dla niego plakaty tworzone przez Bogusława Balickiego i Stanisława Łabęckiego, dwóch innych wykładowców łódzkiej ASP. Oszczędne, precyzyjne kompozycje, działające często na zasadzie kontrastu czarnego rysunku i bieli papieru, czerpały z tradycji formalizmu i konstruktywizmu, które wciąż silnie oddziaływały na dokonania pedagogów łódzkiej ASP. Wpływy te są również widoczne w omawianej serii prac, w których poszczególne elementy powstają w oparciu o uporządkowane zderzenie czerni i bieli. Tak w pracach Kubasiewicza, jak i jego nauczycieli, dostrzegalne jest też wrażenie przestrzeni, która z czasem stała się centralnym punktem twórczości artysty. Bada on w tym kontekście niestabilną naturę percepcji i oddziaływanie na nią form wizualnych.