Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Konstruktywizm nie dąży do stworzenia stylu, jako niezmiennego szablonu, opartego na raz wynalezionych i przyjętych formach – lecz podejmuje zagadnienie budowy, która może i musi ulegać ciągłym przemianom i doskonaleniom” – pisał Szczuka we współredagowanym przez siebie czasopiśmie sztuki awangardowej „Blok". Rysunek konstruktywistyczny można odczytywać jako próbę zmierzenia się z zagadnieniami budowy, determinującymi według Szczuki nurt konstruktywizmu. Jest on kompozycją różnorodnych elementów – bezkształtnych form abstrakcyjnych i niemal technicznych rzutów i szkiców architektonicznych. Te dwa przeciwległe bieguny – techniczny konkret i niedookreślona abstrakcja – tworzą jedną całość. Czarny kształt znajdujący się w środku kompozycji, w połączeniu z formą pod spodem, przypomina znak zapytania. Ta niewiadoma, kryjąca się pod abstrakcją, staje się centralnym elementem nowego, wydawałoby się przejrzystego i klarownego nurtu sztuki konstruktywistycznej.

Karol Jóźwiak (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 314).