Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Fotomontaż jako nowa formą komunikacji wizualnej został w Polsce wprowadzony przez środowisko awangardy. Za najwybitniejszego przedstawiciela tej dziedziny i jej wynalazcę uważano Mieczysława Szczukę. Projekt plakatu to jedna z wczesnych prac artysty. Choć jest to rysunek, jego kompozycja oparta jest na tej samej zasadzie co fotomontaż. Połączone zostały różne motywy i tematy, a kolejne elementy doklejono niejako do poprzednich. Praca nie odnosi się do konkretnego wydarzenia czy produktu – jest rodzajem ćwiczenia, jak tworzyć plakaty na nowy sposób.

Precyzyjnie wyrysowane elementy sprawiają wrażenie fotografii, a całość kompozycji zdaje się być plakatem wykonanym techniką fotomontażu. Pracą tą Szczuka udowadnia, że fotomontaż nie jest metodą, lecz stylem komponowania. Dla niego liczy się efekt, który można osiągnąć zarówno środkami plastycznymi, jak i fotograficznymi. Pewnie dlatego pojęcie fotomontażu wolał zastąpić stworzonym przez siebie terminem „poezjoplastyka”. Jedyny zachowany oryginał z obszernej twórczości plakatowej Szczuki ukazuje niezwykłą precyzję wykonania i umiejętność skomponowania jednolitej całości z różnorodnych detali. W jednej pracy artysta łączy techniczne wykresy, koła, samolot, naturalny krajobraz i postać kobiety, zwracającej się do dużego, centralnie umieszczonego emblematu, w który wpisana jest uśmiechnięta głowa mężczyzny. Ten zastanawiający element przyciąga wzrok widza.

Karol Jóźwiak (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 310).