Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kompozycja ustawiona jest w pionie. Spoczywa na szarym, jednostajnym tle. Widać blisko trzydzieści figur – kwadratów, prostokątów i kół, które łączą się ze sobą w większe całości, niekiedy o zróżnicowanych kolorach. Jest czerwień, dużo bieli i dla kontrastu czerń i tylko jeden maleńki niebieski element. Formy koliste wydają się być mało stabilne, te oparte na kątach prostych wręcz przeciwnie: są statyczne, nieporuszone, niewzruszone. Każdy obraz abstrakcyjny jest ćwiczeniem wyobraźni. Kiedy umysł spotyka nieznane usiłuje przyporządkować je do rzeczy, które już zna, widział, rozpoznaje. Kierunek opowiadanej przez artystkę historii płynie z góry do dołu. Jest jak ilustracja newtonowskiego prawa ciążenia.

Maciej Cholewiński (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 322).