Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Morfemy" to trzy rysunki wykonane za pomocą kalki technicznej na dużych arkuszach papieru. Kompozycje należą do większego cyklu prac o takim samym tytule, nad którymi Natalia Lach-Lachowicz pracowała w latach 1973–1976. Abstrakcyjne kompozycje ukazują przekształcenia formy-modułu – tytułowego „morfemu”. Jest to nawiązanie do terminu z zakresu lingwistyki, odnoszącego się do grupy najmniejszych dających się wydzielić znaczących cząstek wyrazu. Jest on jednym z uniwersaliów językowych. Jednocześnie jest to również odniesienie do morfologii w znaczeniu bardziej ogólnym, rozumianej jako budowa języka lub też organizmów. W „Morfemach" formy wykreślone przez artystkę mają pełnić rolę znaków jak najbardziej wyabstrahowanych, z których powstawać mogą struktury niemożliwe do zrealizowania w codziennej rzeczywistości. Pragnęła ona stworzyć język obrazowy, który będzie wobec tej rzeczywistości przezroczysty i czytelny jedynie w obrębie samego siebie. Wówczas niemożliwa stanie się wszelka anegdotyczna motywacja i roztopienie sztuki w codzienności, którego obawiała się autorka. Jak zauważa: „W ten sposób sztuka stanie się sztuką”.

Natalia LL postrzega sztukę jako operację w obrębie bardzo skomplikowanych struktur: znaczeniowych i morfologicznych. Jej „Morfemy" mogą stanowić zapis, którego „nie będzie można konkretyzować, albo których konkretyzacja będzie znacznie utrudniona”. Nie przystają one do obrazu jaki możemy tworzyć w oparciu o nasze potoczne doświadczenie, które artystka, jak sama deklaruje, pragnie niszczyć i zwalczać.

Praca została zakupiona do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od autorki.