Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kompozycja autorsko tytułowana i datowana. Pokazywana być może parokrotnie, przede wszystkim na „Wystawach Grupy Plastyków Nowoczesnych", (Warszawa – Łódź, 1933). Wyrzucona przez niemieckich okupantów w 1940 roku na wysypisko śmieci, została odnaleziona przez artystkę i w roku 1945 przekazana do zbiorów muzealnych. Z powodu zniszczeń (zwłaszcza warstwy polichromii) poddana była konserwacji prawdopodobnie pod nadzorem autorki, w okresie przygotowań do otwarcia nowego gmachu Muzeum w Łodzi  (1948). Skonstruowana zgodnie z teoretyczną wykładnią „Kompozycji przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego" (Łódź, 1931), w stosunku do poprzedzających, plastycznie znacznie bardziej skomplikowana, gdyż zestawiona z kilkunastu płaszczyzn i barwnie malowana. Jej „strefa rzeźbiarska” to graniastosłup  o wymiarach utrzymanych w stosunku 8 :5, obowiązującym też dla poszczególnych „kształtów przestrzennych” i rytmizującym cały asymetryczny, otwarty ze wszech stron na przestrzeń, układ. „Kształty przestrzenne” czworokątne w porządku horyzontalno–wertykalnym, pośrodku spięte płaszczyzną wygiętą w formę litery „U” o zróżnicowanej wysokości ramion. Dyspozycja kolorystyczna integralnie związana z każdym kształtem. Zastosowane barwy to trzy kolory podstawowe: żółty, czerwony, niebieski, dwa „niekolory”: biel, czerń i szarość – wynik konsekwentnego unikania gamy barwnej, mającej właściwość tworzenia zjawiska jedności optycznej i tym samym wydzielania obiektu w przestrzeni. Wierna kopia tej „Kompozycji", wykonana w 1979 roku na zlecenie Muzeum Sztuki, w kolekcji  Rijksmuseum  Kröller–Müller w Otterlo.

(Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 133)