Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grafika zastępcza dla video
Grafika zastępcza dla video
Kompozycja wisząca 1 (Konstrukcja wisząca 1)

Katarzyna Kobro, Bolesław Utkin

Kompozycja wisząca 1 (Konstrukcja wisząca 1)

Udostępnij:
Datowanie: 1921 r.
Technika: rzeźba
Materiały:drewno, metal, włókno szklane, żywica epoksydowa
Rozmiar:wys. 20 cm, szer. 40 cm, głęb. 40 cm
Data nabycia:
Numer inwentarzowy:MS/SN/R/156
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Opis kuratorski



Jedna z dwóch, znanych z przekazów ikonograficznych, rzeźb wiszących. Wykonana w pracowni smoleńskiej, co potwierdza datowanie autorskie. Obecnie określana, za J.  Zagrodzkim, tytułem „Konstrukcja  wisząca  (1)", przystawalnym lepiej niż tradycyjny termin „rzeźba” do konceptu jej budowy. Zestawiona bowiem została z 4 form: centralnej „elipsoidy”, wykonanej  z trudnego do jednoznacznej identyfikacji materiału oraz stycznych do jej powierzchni – drewnianego sześcianu i metalowego prętu o przekroju kwadratu z przylegającym doń prostopadłościanem (drewno?). Jak zauważył J. Zagrodzki, wszystkie elementy tej konstrukcji „stanowiły układ stale zależny od siebie, ściśle zespolony  stosunkiem brył, barwą, odległością”. Repertuar użytych tutaj figur geometrycznych (owal, kwadrat, prostokąt, linia), widoczny kontrast materiałów (gips?, drewno, metal) i powierzchni (jasne, ciemne) oraz potencja ruchu w otaczającej przestrzeni i być może wewnątrz samej rzeźby, skłoniły dotychczasowych badaczy problemu do powiązania tej konstrukcji najogólniej z suprematyzmem Malewicza i konstrukcjami przestrzennymi Rodczenki. Na związki z suprematyzmem wskazuje też odautorski komentarz towarzyszący reprodukcji w „Kompozycji przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego" [Łódź 1931], a wcześniej Strzemiński w tekście „O sztuce rosyjskiej. Notatki" [Zwrtonica 1923, nr 4]. Być może realizacja ta pokazana była podczas „Wystawy Grupy Blok", Warszawa 1924, na co wskazuje fakt zamieszczenia jej fotografii w nr 1 pisma grupy (j.w.). W późniejszych źródłach nie odnotowana w sposób umożliwiający choćby hipotetyczną identyfikację. Podawana przez U. Grzechcę, na podstawie rozmów z Bolesławem Utkinem, informacja o wykonanej przez Kobro w latach 30. XX wieku replice tej konstrukcji („elipsoida” z papier mâché + ruchomy statecznik) nie znalazła jak dotąd potwierdzenia w innych źródłach.



[Rekonstrukcja] Wykonana na zlecenie Muzeum Sztuki w Łodzi przez Bolesława Utkina z użyciem nowoczesnych materiałów, w oparciu o zachowaną fotografię (por.: kat. II.2). Jej makieta była wykorzystana w filmie „Kompozycje przestrzenne Katarzyny Kobro" (reż. Józef Robakowski, współpraca Janusz Zagrodzki, SeMaFor, Łódź 1971). Pokazana po raz pierwszy na wystawie „Constructivism in Poland 1923–1936", Blok, Praesens, „a.r.” przygotowanej przez Muzeum Sztuki w Łodzi w Essen i Otterlo 1973.



(Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 124 i 143 )



 



 

Wystawy

The Other Side of The Moon..., LOUISIANA Museum of Modern Art, 2012-02-10 - 2012-05-28
Love Letters (1870 - 1930), 2014-11-07 - 2015-02-22
Kobro y Strzemiński. Prototipos vanguardistas, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid, 2017-04-25 - 2017-09-18
Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności, 2016-11-18 - 2017-03-05

Katarzyna Kobro
Katarzyna Kobro

Rzeźbiarka i teoretyczka sztuki, była jedną z najwybitniejszych artystek związanych z awangardą międzywojenną w Polsce. Urodziła się w Moskwie w rodzinie o niemieckich korzeniach. Od 1917 roku studiowała w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury w Moskwie (później II Państwowe Wolne Pracownie Artystyczne) i szybko związała się ze środowiskiem lewicy konstruktywistycznej. W tym czasie poznała też swojego przyszłego męża, Władysława Strzemińskiego. W 1920 roku artystka przeniosła się do Smoleńska, gdzie współpracowała ze Strzemińskim, m.in. projektując plakaty dla Rosyjskiej Agencji Telegraficznej, ROSTA i uczestnicząc w obradach...

Bolesław Utkin
Bolesław Utkin

Związany z Łodzią Bolesław Utkin był uczniem Władysława Strzemińskiego, najpierw w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej nr 10, a potem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (dyplom zdobył w 1950 roku). Współpracował przy restauracji Sali Neoplastycznej autorstwa Strzemińskiego w Muzeum Sztuki w Łodzi w latach 60., a także przy rekonstrukcji rzeźb Katarzyny Kobro w latach 70. XX wieku. W twórczości własnej odwoływał się do tradycji konstruktywistycznej. Od połowy lat 50. zajmował się projektowaniem wnętrz.      

Inne dzieła tego artysty / artystki
Dzieła w tej samej kolekcji
Zobacz także
Powiązane obiekty
Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką prywatności