Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

W rozumieniu Władysława Strzemińskiego unizm był zerwaniem z tradycją malarstwa, w której dominującą rolę odgrywał dynamizm przedstawienia, a powierzchnia obrazu była podzielona i podporządkowana wizji artysty. Artysta wierzył, że w sztuce następuje linearny rozwój. Samego siebie zaś widział jako reformatora i modernizatora. Czerpał inspirację z postimpresjonizmu, kubizmu, suprematyzmu, lecz nie wahał się wejść w polemikę z ideami i praktyką tych nurtów, aby przekroczyć ich dokonania, a w konsekwencji przyczynić się do dalszego rozwoju sztuki. Efektem jego poszukiwań był unizm – nurt malarstwa abstrakcyjnego, w którym reguły kompozycji były podporządkowane cechom medium obrazowego: płaszczyznowości, statyczności oraz obecności granic – ram i krawędzi blejtramu. Brak dynamizmu, iluzji przestrzeni, kontrastów, a nawet linii oraz podporządkowanie proporcji form kształtowi płótna sprawia, że obraz unistyczny w swojej jednolitości jest radykalną afirmacją własności obrazu malarskiego.

Anna Nawrot (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 306)