Maria Pinińska-Bereś
Party-Tura z jęzorkiem XI
| Datowanie: | 1996 |
| Technika: | technika własna |
| Materiały: | farby olejne, płótno, gąbka, stojak na nuty, sklejka |
| Rozmiar: | wys. 100 cm, szer. 30 cm, głęb. 30 cm |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | 22.12.2005 |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/R/534 |
| Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
„Party-Tura z kroplą VI", „Party-Tura z jęzorkiem XI", „Party-Tura z biczykiem VIII" to trzy z większej serii obiektów rzeźbiarskich zbudowanych z dwóch części – obszytego płótnem kawałka gąbki umieszczonego na sklejce i metalowego stojaka-pulpitu na nuty. Pierwsze dwa obiekty z serii („Party-Tura efemeryczna (śmierć)" i „Party-Tura z ogonkiem") powstały jeszcze na początku lat 70. i były zapowiedzią cyklu ważnego dla lat 90. Łącznie obiektów było 13, a motyw „Party-Tury" pojawił się także w wieloelementowej pracy „Bestiarium Infantki". Prace z cyklu cechuje charakterystyczne dla twórczości Marii Pinińskiej-Bereś formalne odniesienie do cielesności i erotyczne skojarzenia. Przez zastosowanie surrealizujących połączeń znaczeniowych, zwyczajne rzeczy przyjmują w obiektach tworzonych przez artystkę zaskakujące konotacje.
Szaro-różowy miękki obiekt przypominający rozłożoną księgę to element żeński. W pracach artystki kobieca cielesność przejawia się w miękkości i krągłości form budowanych przy użyciu lekkich, określanych jako „nie-męskie”, materiałów takich jak gąbka czy tkanina. Z kobiecością wiąże się także zastosowana kolorystyka – pastelowe i łagodne odcienie różu i biel, tradycyjnie łączone z delikatną „płcią piękną”. Drugi element pracy to sztywny twardy stojak o fallicznym kształcie symbolizujący męskość. To przewrotna gra zarówno z formą i materią, jak i ze stereotypami – to, co miękkie łączy się z kobiecością, a co twarde z męskością.
Każdy z obiektów z serii „Party-Tur" wyróżnia się dodatkowym elementem wykonanym z różowej tkaniny wypełnionej miękkim tworzywem. „Jęzorek” i „biczyk” umieszczone zostały w zagięciu rozłożonej księgi, „kropla” spływa z jej krawędzi i znajduje się na podłodze u stóp stojaka. Sam obiekt-księga przypominający zarys rozłożonych kobiecych nóg to subtelna aluzja do waginy. Prace wywołują erotyczne skojarzenia, jednakże przez zastosowaną formę, zdrobniałe nazwy i przewrotny tytuł artystka unika wulgarności. O intymności i seksualności mówi w sposób czuły, wręcz humorystyczny.
Dorota Stolarska-Kultys
