Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Tytus Czyżewski jako malarz snuje na tym płótnie liryczną, pogodną opowieść. Jest drzewo, (które bardziej przypomina sztalugi) i namalowany ptak oraz niebo, chmury, liście i jabłko. Tytus Czyżewski jako poeta każdy z wymienionych elementów mógłby uczynić wersem swojego kolejnego białego wiersza, który dzięki malarskiemu talentowi staje się kolorowy; jest jak bajka, jak ilustracja do bajki, a może wspomnienie nadzwyczajnego dzieciństwa, które Czyżewski spędził w rodzinnym majątku w beskidzkim Berdychowie. Musiało być ono szczęśliwe, bo wieś tę nazwał poeta „słońcem dziecięcej wiosny”. Wypełniona była zapachami i kolorami. „Dlatego też – pisał malarz – od wczesnej młodości łączę je zawsze, często nawet imaginacyjnie, z jakimś zapachem. To był czas, życia wolnego wśród kwiatów, ptaków, lasów i gór, [...] w którym najintensywniej przeżywałem pierwsze zetknięcie się moje ze światem [...] kolorów i form”. Czyżewski był poetą i malarzem, malarzem i poetą, godzącym słowo pisane z obrazem.

Maciej Cholewiński (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 174).