Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu

Włókno szklane, żywica poliestrowa, metalowy stelaż, 180 x110 x 60 

Alina Szapocznikow była rzeźbiarką. Tworzyła prace o kobietach, opowiadała kobiece historie.  Ona wynalazła rzeźbę z plastiku. Rzeźba z plastiku wcześniej nie istniała. 

Rzeźba Podróż to rzeźba z plastiku. Rzeźba Podróż to postać kobiety. Kobieta nie ma ubrania. Ciało kobiety jest blade. Piersi i usta kobiety są czerwone. Kobieta ma włosy do ramion i ciemne okulary przeciwsłoneczne.   Ta rzeźba nie ma wielu kolorów. Powierzchnia rzeźby jest szorstka. 

Pozycja ciała kobiety nie jest naturalna. Ona jest sztuczna. Ręce kobiety są wyciągnięte do przodu.  Palce przypominają trzymanie czegoś. Nogi są lekko rozstawione i ugięte. Ciało jest  wygięte do tyłu. Pozycja przypomina pozycję kierowcy w aucie. Kobieta to podróżniczka, ale bez auta. Nie ma ubrania, bo jest wolna. Podstawa rzeźby jest czarna. Ona jest bardzo ciężka i utrzymuje całą rzeźbę. 

Autorka skryptu: Agnieszka Wojciechowska-Sej

Opis kuratorski

Dziwne ułożenie ciała postaci, mocne naruszenie statyki czyni rzeźbę Podróż tak niesamowitą i zagadkową. Tym bardziej, że jest to akt kobiety, nie będącej kuszącą pięknością, jak to zwykle bywało w tego rodzaju przedstawieniach, raczej zwracającej uwagę dziwacznością swojej pozy.

Okulary przeciwsłoneczne stanowią podpowiedź. Wyobraźnia dopowiada, że postać jest podróżniczką, która została porwaną przez pęd kierowanego przez siebie pojazdu. Podróż ukazuje dynamikę pędu, porywającego ludzi w coraz odleglejszych i coraz szybszych wojażach.

Stało się to możliwe dzięki zastosowaniu nowych technologii – świetlistego, lekkiego i łatwego do barwienia poliuretanu i żywic, z których została wykonana postać kobiety wsparta na niewidocznym metalowym stelażu i ciężkiej, metalowej podstawie. Rzeźbiarka wykorzystuje je, aby podjąć grę ze statyką, aby przemieszczając środek ciężkości wywołać wrażenie unoszenia się postaci w powietrzu. W wielu innych dziełach artystka wprowadzała innowacje technologiczne.

Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [385].

Audiodeskrypcja

Naturalnych rozmiarów rzeźba przedstawiająca nagą kobietę.

Praca zrobiona została ze sztucznej żywicy w jasnym, niemal białym kolorze.  Jedyne kolorowe elementy to na czerwono zaznaczone rozchylone usta i sutki, a także niebieskie, okrągłe elementy wyglądające jak szkła od okularów. Rzeźba jest realistyczna, natomiast szczegóły nie są precyzyjnie wyrzeźbione. Postać jest szczupła, mocno wcięta w talii. Obie stopy lekko rozstawione stykają się z ciemnym, małym prostokątnym postumentem. Nogi lekko zgięte, dolna część ciała skierowana do tyłu, górna lekko do przodu. Nieznacznie zgięte ręce wysunięte do przodu, palce rozłożone, zgięte. Twarz z czerwonymi rozchylonymi ustami w lekkim uśmiechu, oczy przysłaniają nieregularne okrągłe kształty, jakby okulary. Włosy do ramion tworzą jednolitą masę, wyglądają jak rozwiane podmuchem wiatru w tył. Nietypowa, wyglądająca niestabilnie, dynamiczna poza jest próbą uchwycenia chwili. Tytuł pracy Podróż sugeruje, że bohaterka rzeźby może być w trakcie podróży, prawdopodobnie kieruje kabrioletem, co sugeruje układ dłoni, jakby trzymała kierownicę, i rozwiane włosy.

Alina Szapocznikow była artystką, która nie bała się podejmować tematów dotyczących cielesności w różnych jej aspektach. Prace artystki z jednej strony odnoszą się do historii z jej prywatnego życia, ale i do historii ogólnej. Artystka była z jedną z Ocalałych z Holokaustu, przeżyła obóz koncentracyjny, a później w dorosłym życiu zmagała się z chorobą nowotworową. Praca Podróż z jednej strony pokazuje radość z życia i podróżowania, z drugiej strony pokazuje też, że całe życie człowieka to podróż. Nietrwały materiał z jakiego artystka zrobiła rzeźbę pokazuje ulotność tego życia i jego niestabilność.

Autorka skryptu: Katarzyna Mądrzycka-Adamczyk